گوزن متظاهر

آدمی که از بازیگرخانه پس زده می‌ شود تازه دوزاریش می‌ افتد چه سگ سارانی است. انبوهی آدم چون خط تولید یک کارخانه با صورتک های متفاوت خود را فریفته زندگی می کنند تا رمز بقای ننگین خود را با چپاول طبیعت تضمین کنند.

اسم روزها را نمی‌دانم. ماه‌ها را از دیگران می‌پرسم. من فقط فصل می‌شناسم. با فقط بلاهایی که سرم آورده‌اند. زمستان قبلی فکر می‌کردم دارم میمیرم. بهار قبلی بدترین حرف عمرم را شنیدم. تابستان قبلی نزدیک بود کارتن‌خواب شوم. پاییز قبلی انقدر بغض قورت دارم که گلویم زخم شد.